#17 kampung loco.

Afgelopen week weer een nieuwe uitdaging. In mijn eentje op naar de kampung en niet meer aanhankelijk zijn van andere. Deze uitdaging begint meteen op dag 1, zaterdag. Nadat we nog één keer zijn gaan zwemmen met z'n alle kom ik alleen aan op mijn kamertje. Ik maak me klaar om te gaan eten. En daar loop ik dan door Senggigi op zoek naar iets te eten. Het ziet er allemaal erg donker uit en minder kraampjes langs de weg dan dat ik had verwacht. Uiteindelijk kom ik ergens wat er wel goed uitziet en neem plaats aan een tafeltje. Zo te zien ben ik niet de enige die alleen zit maar toch voelt het heel onwennig. Niemand om mee te praten en alleen mijn gedachte horen. Mijn focus gaat dan ook vooral uit naar het eten, de smaak, hitte en textuur. Volgens mij heb ik nog nooit zo bewust gegeten. 

Op zondag avond besluit ik naar Taman te gaan. Dit is het restaurant waar de broer van Nurul werkt. Als ik aankom herken ik zijn gezicht het lijkt heel erg op wat ik me nog kan herinneren van zijn jongere broertje. We spreken morgenvroeg af om bij te kletsen. 

De volgende morgen staan ze dan ook op tijd aan de poort. Nurul, Alex, zijn vrouw en zoontje. We gaan zitten bij het huis van hun vader. Er is weinig veranderd en ziet er nog altijd erg klein uit. Vader is er niet of blijft binnen. Alex en ik praten over verschillende dingen want Nurul kan helaas geen Engels. Ze is ondertussen al getrouwd en woont in een ander dorp. Het is opvallend hoe vroeg de mensen hier trouwen en vervolgens ook snel genoeg zwanger raken.

Op dinsdag morgen rijd ik samen met Anique naar Lombok Care. Deze stichting biedt hulp en zorg aan mensen met een beperking binnen Lombok. Er zijn een aantal leslokalen aanwezig waar in kleine groepjes muziek word gemaakt. Ook zijn er lokalen waar fysiotherapie word gegeven. Ik vind het allemaal erg interessant en hoop dat ik met zo'n project mag gaan werken in Vietnam. 

Donderdag neemt Alex me mee op pad. De dag begint op de markt waar van alles te koop is. Maar het enige wat wij kopen zijn nootjes. Onze volgende stop is namelijk tussen de apen. Op een wat lijkt parkeerplaatsje tussen de bergen lopen verschillende apen rond en die lusten wel wat pinda's. Als alles op is rijden we verder richting de waterval. Het is een lange zit maar dat heb ik er zeker voor over. Weer komen we aan in een prachtig natuur gebied. En na een goede wandeling door de riviertjes zijn we er! Ik ga in mijn eentje in het water want Alex vindt het toch echt te koud. 

Als we terug zijn op de kampung staat de vader van Abdul Rahim op mij te wachten. Abdul en zijn tweelingbroertje woont namelijk niet meer in de kampung maar op een terrein langs de Islamitische school waar ze heen gaan. Hij ziet er erg verlegen en moe uit. Vader verteld dat dit komt omdat ze 's nachts weinig slapen. Midden in de nacht en 's morgens vroeg moeten ze hun bed uit om te bidden. 

Mijn volgende bestemming is Bali!