#16 samen gewerkt, gezongen en gelachen

Mijn laatste nacht in het vrijwilligershuis is inmiddels gepasseerd. Ik heb geprobeerd om zo goed mogelijk les te geven en me aan te passen aan wat ze nodig hebben. Mijn taak hier is niet om de strenge leraar te spelen maar iemand die ze helpt met wat ze graag willen leren. Ik heb gekeken naar wat ik tijdens mijn lessen op school gemist heb en dit geprobeerd te voorkomen. Bijvoorbeeld het nagaan of ze het echt gesnapt hebben. Dit niet alleen door te vragen of ze het snappen maar ook te "testen".Een ander belangrijk ding vind ik aandacht verdelen onder iedereen. Geef de mensen een kans die wat stiller zijn of langer de tijd nodig hebben. Wat tot een positief effect leiden want hierna durfde ze me om hulp te vragen. 

Mijn zaterdagmorgen begint met het inpakken van mijn tas. Eigenlijk wil ik nog niet gaan het is veel te gezellig. Hierna ga ik met mijn kamergenoot naar het Epicentrum in Mataram. We besluiten een cake te kopen gezien het de verjaardag is van onze begeleider. Als we terug komen is hij helaas al in het huis en wordt hij nieuwsgierig naar wat we gekocht hebben. We maken snel de taart met kaarsjes klaar en zingen met z'n vieren happy birthday voor hem. Als we buiten zitten met ons stukje taart kunnen de jongens het niet laten. Voor ik het weet zitten ze alle drie onder de slagroom. En natuurlijk wordt er daarna even geposeerd voor de camera. Als de lol voorbij is ga ik verder met het inpakken van mijn spullen en staat de taxi klaar. 

De afgelopen vier weken in het huis waren super. We hebben samen gewerkt, gezongen en gelachen! Persoonlijk heb ik ook veel geleerd en hoop dat ik mijn weg zo mag vervolgen op mijn volgende plek. 

Next destination; Senggigi, Kampung Loco